Amstel-festival: Davide Balula, Ursula, Iron & Wine · Desmet · 28 juni 2003 · For kratis

Eén van de weinige kansen om Iron & Wine in Nederland te zien kon ik natuurlijk niet laten liggen. Na een telefoontje naar de organisatie van het Amstel-festival bleek hij aan het eind van de avond geprogrammeerd, waardoor ik eerst nog naar een verjaardagsfeest in Haarlem zou kunnen gaan zonder het optreden te hoeven missen. Vlekkeloos, zeg ik! Jammer dat ik Audiotransparent zou moeten laten schieten, maar met een binnenkort uit te komen cd zullen zij zich nog wel vaker laten zien.

Toen ik midden in het optreden van de Franse Davide Balula kwam binnenwaaien, bleek het programma totaal uitgelopen. Meer bands om naar te luisteren, dus alleen maar goed. Davide Balula was moeilijk te beoordelen: ik kwam onvoorbereid zijn al voor driekwart gespeelde set binnen. Wat ik hoorde sprak me aan, subtiele electronica gecombineerd met gitaar, emotionele zang, xylofoon. De cd die ik na het optreden kocht viel toch wat tegen: het electronische geneuzel nam wat teveel de overhand.

De geest van Autechre spookte eveneens over het optreden van Ursula. Spaanse fluistermuziek ondersteund door gitaar en electronische ritmes, soms richting Log, soms richting Múm, soms zelfs opbouwend tot een geluidsmuur à la Mogwai. Het werd het publiek lastig gemaakt om op sommige momenten het gekraak en gepiep uit de laptop als technisch mankement of juist als muzikale invulling te zien. Zelf vond ik ze wat teveel leunen op de Baldrick-lookalike rechts op het podium. Wat voor apparaat hij onder zijn hoede had weet ik niet precies, het was een drummachine, sampler, effectprocessor en theremin in één, maar hij gebruikte dit apparaat wat al te overmatig.

Iron & Wine, voor deze avond een duo, was formidabel. Kippenvelmuziek in de letterlijke zin van het woord. Dan ben je best bereid om de talrijke foutjes van Samuel Beam door de vingers te zien - bij het pasgeschreven nummer "Jesus the Mexican boy" vergat hij tot twee keer toe de tekst, gedurende de Flaming Lips-cover "Waiting for a superman" moest de gitaar tijdens het nummer even gauw opnieuw gestemd worden. Maar luister naar het schitterende "Lion’s mane" of "Muddy hymnal" en je vergeeft Samuel Beam alles. Het was inmiddels al een uur of één 's-nachts en het enthousiaste publiek bleef maar om toegiften roepen, tot verbazing van Beam: "Jesus, you really have nothing else to do!". Woensdag kun je het optreden beluisteren bij De Avonden op 747AM, later ook op 3voor12.