Tullycraft had de mogelijkheid om hun uitnodiging voor het Mjuk I Mössan-festival in Zweden op te rekken tot een kleine tour door Europa, en wel Nederland, Engeland, Noorwegen en (u raadt het al) Zweden. Misschien was dat wel vooral te danken aan fans van het eerste uur zoals Martijn Grooten van Think Small die, in de wetenschap dat Tullycraft in de buurt zou zijn, direct aan het mailen is geslagen met de bandleden en met podia om te proberen ze in de lage landen aan een optreden te helpen. OCCII was daar wel bereid toe, en de band maakte graag een omweg via Nederland op weg naar het kouwe Scandinavië. OCCII had daarmee gelijk ook een primeur: nooit eerder trad Tullycraft op in Europa. Dat ze het de komende jaren maar trots mogen blijven verkondigen. Zelf had ik ook een primeur: nooit eerder trad de Fireflies-redactie de OCCII in Amsterdam binnen, een charmant zaaltje aan de rand van het Vondelpark, nog kleiner dan de Rotown.
Zoppo mocht aftrappen, en deed dat goed. Wat gelijk bleek is dat ook de geluidsman van OCCII het goed vond en met plezier de pijngrens van het publiek opzocht. Na een ijzersterke set moest wat er nog aan energie was overgebleven kwijtgeraakt worden, resulterend in een uitputtingsslag van de voltallige band, en gitarist Arjan die met alle middelen die hij had (vuisten, gesprongen snaren, losgerukte pedalen) zijn gitaar een pak op zijn sodemieter gaf. Het enige minpunt in de set vond ik de cover van "Bathysphere" van Smog, bloedstollend in zijn oorspronkelijke vorm maar niet geschikt om gecoverd te worden.
Tullycraft zal niet gauw al raggend op drums en gitaren in een zee van distortion door het podium zakken. Ze overladen het publiek liever met bedankjes dat ze gekomen zijn, staan paf dat Zoppo twee dozijn gitaren had meegenomen terwijl zanger/bassist Sean Tollefson maar net drie snaren op zijn bas kan betalen en kondigen nummers aan met dingen als "alright, let?s do another one of those crappy songs". Ondertussen spelen ze in alle bescheidenheid het ene geweldige rammelpopnummer na het andere, van 'Radio Theme' tot en met 'Miss Douglas County', zonder ook maar één zwak moment. Ze mogen dan zichzelf misschien niet al te serieus nemen, ik en anderen in het publiek dachten daar wel anders over. Sterker nog: de band wist niet waar ze het had toen een dolenthousiaste fan een knieval maakte om de Tullycraft-klassieker 'Pop songs your new boyfriend's too stupid to know about' gespeeld te krijgen. Helaas kon de band niet aan dit verzoek voldoen: "Yeah, Pop Songs, the only good song we have and we don't know it anymore". Daar tegenover konden ze moeiteloos niet minder fantastische nummers als '8 Great Ways', 'Crush The Scene' en 'Knockout' de zaal in slingeren. Ontwapenend leuke band, en een geweldig optreden. Ik liet gitarist Chris Munford op weg naar buiten de twee Tullycraft-cd's zien die ik van Sean gekocht had. "No refunds!", zei hij snel. Wat een grapjas.
© fireflies.nl