Motel Mozaïque: The Shins (x2), Maxon Blewitt, I Am Kloot, Lars Horntveth, Lambchop, Explosions In The Sky · Nighttown, Stadsschouwburg, Tent · 16 april 2004 · €23

Veel te zien in weinig tijd, zo kun je de Motel Mozaique-editie van dit jaar wel omschrijven. Gevolg: halve optredens. Van de ene band zag je het begin van het optreden maar niet het einde, bij de andere band was het juist omgekeerd. Da's jammer, maar het goede nieuws is dat we, pendelend tussen de Schouwburg en de Nighttown, toch wel alles hebben gezien wat we wilden zien.

Te beginnen bij de acoustische set in kunstcomplex TENT van, en daar zijn ze weer, The Shins. Vijf nummers gespeeld door zanger James Mercer en gitarist Dave Hernandez, en het viel op dat de nummers in deze ingetogen vorm ook prima tot hun recht kwamen ? zelfs het normaal gesproken dichtgeplamuurde Caring is creepy. 3VOOR12 maakte opnamen, dus het zal later nog wel ooit op de één of andere manier terug te zien of te luisteren zijn.

De aftrap van het reguliere programma kwam van Maxon Blewitt in de theaterzaal van Nighttown. Met zijn redelijk sullige en gezapige countryrock deed hij zijn achternaam eer aan. Na een paar nummers zijn we maar naar de grote zaal gelopen om te kijken hoe het stond met I Am Kloot. Nu kan ik niet bepaald zeggen dat ik idolaat fan ben van die band ? nummers als Twist en From your favourite sky hebben nogal snel de neiging om saai en eentonig te worden, vooral door de zeurderige zangstem van John Bramwell. Maar wat de nummers toch extra spanning meegaf, was het ingenieuze drumspel van Andy Hargreaves die binnen elk nummer constant van ritme wisselde en verreweg het meest fascinerend was om naar te kijken tijdens dit optreden.

In de Schouwburg speelde tegelijkertijd Lars Horntveth, voorman van Jaga Jazzist. Ik had geen idee wat ons zou worden voorgeschoteld ? het had evengoed een acoustische gitaarsessie kunnen zijn als een groot freejazz-experiment. Hij had voor zijn sessie een batterij aan strijkers en een staande bas opgetrommeld, en vulde zelf deze entourage aan met saxofoon, klarinet en/of Apple iBook. Adembenemend mooie, spontane, orkestrale muziek. Jammer van het weinige publiek, dat helemaal achterin de zaal was weggeschoven.

Terug naar Nighttown voor The Shins, take two, ditmaal met de hele band. Ik kan er weinig meer over kwijt dan wat ik al geschreven had bij het optreden in de Paradiso, temeer omdat hun optreden op Motel Mozaique bijna identiek was aan dat op Tombola. Maar The Shins zijn gewoon een fantastische live-band, hun tegenvallende tweede album ten spijt. En geen idioot publiek dit keer. Lambchop deed het ondertussen wat kalmer aan. De strijkers van het Dafo String Quartet waren een fijne aanvulling op de toch al uit een man of acht bestaande band. De muziek van Kurt Wagner en co heeft op de laatste albums meer en meer de vorm gevonden van kalme, voorkabbelende chamber music, die live met verve wordt uitgevoegd. Toch had ik ze misschien wel eens Hellmouth'esque uit de bocht willen zien vliegen.

Explosions In The Sky sloot het feest af. Een fantastisch optreden waarbij je op geen enkel moment wist te voorspellen wat er zou gaan gebeuren. Mooie, sprookjesachtige melodieën werden het volgende moment de vergetelheid in geblazen door dreunende gitaren, om vervolgens terug te keren tot bijna volledige stilte of krijsende feedback. Imponerend was het nummer waarin de drie gitaristen in unison hun instrumenten afranselden en er letterlijk stukken gitaar in het rond vlogen. Grandioos!