Het is me wel een maf duo, die Kings Of Convenience. Ze spelen misschien wel de kalmste, meest bescheiden muziek die ik in jaren hoorde. Muziek die je eerder zou toeschrijven aan schuchtere kluizenaars die de wereld vanuit hun raampje gadeslaan, in plaats van aan de lolbroeken die we gisteren op het podium zagen. Inderdaad, ze speelden het ene na het andere prachtige, ingetogen, kalme, bescheiden liedje, maar tussen de muziek door staken ze constant de draak met het publiek en zichzelf. En met hun eigen muziek, want geregeld werd het publiek uitgenodigd om mee te vingerknippen of wat akkoorden mee te hummen terwij Erlend Øye als dirigent vooraan op het podium kwam staan om het voor te doen.
Niet alleen een heel mooie en intieme show, ook met regelmaat een hilarische. Øye vond al die flitsende camera's maar irritant, dus gaf hij alle mensen in de zaal met een camera een minuut lang de kans om hun foto te nemen terwijl de Kings een 'rock pose' aannamen. Mensen die hun plastic bekers lieten vallen of hun telefoons lieten piepen werden gedurende Gold in the air of summer even op de hak genomen. Eirik Glambek Bøe stond Øye een solo-nummer toe, wat hij gezeten op de rand van het podium bewonderend gadesloeg, en nadien applaudiseerde hij net zo hard mee als het publiek.
De muziek was al even schitterend als op hun twee platen. Zulke stille zang dat het bijna fluisterend werd, en zulk zacht gitaarspel dat de snaren nauwelijks nog aangeraakt leken te worden. Cayman islands, Homesick, Failure, I don't know what I can save you from, Toxic girl, stuk voor stuk hoogtepunten, en alsof ze alle kolder tussen de nummers alweer vergeten waren stonden de Kings vaak broederlijk met de gezichten naar elkaar toe gekeerd helemaal gevangen in de muziek die ze aan het spelen waren.
Het einde van het optreden mag toch wel een Uniek Concertmoment heten. "We're gonna ask you to do some more snapping!", en oh ja, later moesten we ook nog gaan meehummen. Vervolgens werd Little kids ingezet en bleek het publiek zo'n goede derde muzikant dat de Kings, op het gehum uit de zaal, met piano, gitaar en zang een vervolg op het nummer begonnen te improviseren. Men kreeg er geen genoeg van. Toen Erlend en Eirik na uitzinnig gejuich nóg een keer terug het podium op kwamen, lieten ze de hele zaal "You've got a friend in Stockholm" zingen, en ook van deze publieksbijdrage werd weer een heel nieuw nummer gecreëerd. Onder dwarrelende belletjes, na diepe buigingen en enigszins perplex door het bijna krankzinnig enthousiaste publiek, hielden ze het daarna toch echt voor gezien. Helaas.
© fireflies.nl