De opvolger van Coparck's debuut Birds, happiness & still not worried is af, en de band heeft zijn boeltje bij elkaar gescharreld om van hot naar her in het land te scheuren ter promotie van deze plaat, getiteld Few chances come in a lifetime. Van hot naar her, behalve naar Groningen, waar Coparck tot groot ongenoegen de grote afwezige was op Noorderslag. Ce que? Noorderslag, "hét festival voor Nederlandse bands"? Dan maar met dubbele kracht de Paradiso inpakken, zullen ze gedacht hebben. Het publiek was massaal komen opdraven en droeg de band op handen.
Coparck's nieuwe materiaal is bij vlagen wat moeilijk toegankelijk, maar op andere momenten heerlijk uitbundig (Now is bijvoorbeeld echt geweldig). Het optreden was een gewogen gemiddelde van beide kanten. Een béétje een knieval vond ik dan ook het inzetten van monsterhit-in-kleine-kring Insert space, tussen verder alleen maar nieuw materiaal. Maar het voelt wel alsof Coparck met hun nieuwe plaat hun imperium weer een stukje verder uitbouwt, zeker na die toch tamelijk lange radiostilte.
Zoals vanouds waren ook de visuals weer geniaal. Het concept was onveranderd: twee tekenaars maakten een surrealistische tekening bij elk nummer, en dit proces werd levensgroot op een scherm achter de band ge-overheadprojecteerd. Echt een geweldige vondst, soms zelfs iets té goed wanneer de visuals bijna de volledige aandacht opeisten - 'Wat wordt het? Wat zou het worden? Het is een VOGEL!'. Coparck kan met gerust hart het land in.
Maar qua songs ligt mijn hart toch iets meer bij The Radio Dept, en dat konden ze die avond bewijzen ook. De band was komen opdraven minus de bassiste, waardoor noodgedwongen niet alleen de drums maar ook de bas per laptop de zaal in werden gestuurd. Maar het maakte er de kwaliteit van Why won't you talk about it, Bus en mijn favoriet 1995 niet minder om, want dat The Radio Dept mooie nummers kan schrijven wisten we al.
En toch miste ik iets. Hét kenmerk waarom ik zo van het geluid van The Radio Dept hou, is dat ze in het oefenhok bij elke song lijken te denken: "Ziezo, en dan doen we dat nu nog een keer, maar dan met zoveel mogelijk distortion." Dat gruizige geluid ontbrak tijdens het optreden grotendeels. Gewin van de avond was dan wel weer dat bijvoorbeeld een Why won't you talk about it ook in een vrij rustige vorm prima overeind blijft. Maar toch… helemaal aan het eind, in de laatste twee minuten van het allerlaatste nummer, deed de band het wél. Over het daarvoor toch tamelijk bescheiden kalme nummer werd aan het eind een onvoorstelbare bak distortion gegooid, en je stond verbijsterd toe te horen. Dat hadden ze wel vaker mogen doen, denk je dan. Maar dan is het optreden juist afgelopen. Sterke songs, een goed optreden, maar toch wel jammer van het gemis aan Radio Dept-drive.
Meer Radio Dept bij Stop The Noise en Think Small.
© fireflies.nl