Hoe groot zou het leeftijdsverschil zijn tussen Ted Leo en Hutch Thermals? Vijftien jaar, misschien zelfs meer? Dat Hutch zijn ADHD-aanvallen moet bedwingen mocht wel duidelijk zijn, maar ook 'ouwetje' Ted Leo is één brok samengebalde energie als hij op het podium staat. En de energiek knallende powerpop die hij en zijn Pharmacists spelen is er dan ook naar. Het liet wel even op zich wachten, want toen om half tien het optreden had moeten beginnen, stond Ted Leo nog hoogstpersoonlijk cd's en shirts te verkopen.
Vooraf wat verontschuldigingen: Ted Leo heeft zulke gammele apparatuur dat er bij elk optreden wel iets misgaat, dus wanneer dat vanavond zou gebeuren moesten we het hem maar vergeven. En inderdaad gíng er hier en daar ook wel wat mis: Leo's distortion-pedaal produceerde op zijn eigen monitors een averechts effect, en bij Counting Down The Hours hield de gitaarversterker het voor gezien. Het 'vanavond zijn we alto's met petjes, morgen gaan we weer naar Tiësto'-groepje rechts van me vond dat wel reden tot hoongelach, maar Leo prutste even gauw aan wat knopjes en na een 'and a one-two-three-four' rockte het nummer gewoon weer verder. Bij iedereen gaat wel eens iets mis, verontschuldigde Leo zich, maar bij hem altijd wanneer hij op het podium staat. Niks aan de hand, wat mij betreft maakt het er het optreden alleen maar charmanter op.
Ik heb alleen de laatste twee platen van Ted Leo & The Pharmacists, en die staan bol van de schitterende rocksongs. Zo'n Bridges, Squares, zo?n Little Dawn met zijn stuiterende baslijntjes en strakke drums, het is echt genieten geblazen. Bij dit optreden leken Ted Leo en zijn luitjes de nummers van hun albums nog nét een tandje sneller en energieker te spelen. Maar het absolute hoogtepunt vond ik The High Party van zijn album Hearts Of Oak. Dat refrein... kippenvel zeg.
Dan nog iets wat me steeds opvalt: waarom blijft Bush bijna nooit onbesproken bij optredens? Sam van Quasi had afgelopen maandag een shirt aan met "I [Doodshoofd] Bush". Het lijkt wel een verontschuldiging om een Amerikaanse band te zijn, dat Bush hen nu eenmaal is opgedrongen. Vanavond kwam het eens niet van de artiest, maar leek iemand uit het publiek zich geroepen te voelen om er iets van te zeggen.
Ted Leo: "So what else is going on?"
Stem uit het publiek: "Woesuk!!!"
· "What?"
"Boesuks!!"
· "Who sucks?"
"Boes!!"
· (verbaasd) "Bush? Er.. okay.. we're with you on that".
Eén groot gemis: The Angels Share. Zo'n geweldig nummer, ik had gehoopt dat Ted Leo ons ermee naar huis zou sturen.
© fireflies.nl