J.W. Roy · Theater aan het Spui · 29 april 2006 · &euro17

Sport yer localz! Bij de loeidrukke KoninginneNach in Den Haag streken J.W. Roy en zijn Brabantse maatjes neer in de kleine zaal van het Theater aan het Spui. Mag ik de lezer even op een kleine anekdote tracteren? Dank! Jan-Willem en ik komen namelijk uit hetzelfde piepkleine dorpje in de schönne Brabantse Kempen: Knegsel, gemeente Eersel, onder de rook van Eindhoven. Mijn schijfken wurst kreeg ik in de slagerij van Wim Roy als ik weer eens door ons mam werd meegesleurd naar de Zandoerseweg. Dorpsfeesten van de Heide Echo in sporthal De Ladder werden platgespeeld door Jan-Willem's band Sez You. Zijn bluesy Americana albums waren stuk voor stuk van grote klasse, maar vooral zijn eerste Nederlandstalige plaat is godsallemachtig grandioos. Laagstraat 443, opgenomen in het huis op hetzelfde adres in Eindhoven van zijn vriend en mede-muzikant Ruud van den Boogaard.

En nu kwam J.W. langs in Den Haag op de BinneNach in Theater Spui. Met zowaar een vette primeur, want de One Night Band maakt zich op voor een reünie-toernee. Met een grote wisseltruc hadden ze voor vanavond One Night Band-drummer Jeroen Goossens geherinstalleerd en Gabriël Peters van drums naar bas verhuisd "vur d'n urste en misschien ok gelijk leste keer".

Hoe het optreden zou zijn? "Veel Engels, beetje Brabants", vertelde Jan Douwe. En inderdaad werden met zichbaar plezier (lees: tussendoor hardop lachen en ouwehoeren) veel nummers van Kitchen Table Blues en Keep It Coming gespeeld. De locals waren natuurlijk ook meegekomen en lieten regelmatig brullend weten hoe goed, geweldig en fantastisch ze het wel niet vonden. Maar het mooiste werd het toen JW "met jullie welnemen even wat Brabantse nummers mocht gaan zingen". Dat is lef hebben, Niemand in de stad spelen terwijl er buiten 250.000 mensen op de KoninginneNach rondlopen. Dood hield te zaal terecht muisstil. Kortsten dag was sowieso al één van de mooiste nummers van zijn laatste album dus dat maakte de avond er alleen maar mooier op.

Na het laatste nummer stormden de Brabolanders naar het podium voor een toegift, maar toen dat er door de programmering niet meer in bleek te zitten bleef Jan Willem gewoon nog even met ze bijkletsen. Brabants hart in Den Haag, schon om mee te mogen maken.