Tilly & The Wall, Architecture In Helsinki · Ekko · 12 mei 2006 · €9

Verdammt ook dat Utrecht Centraal! Eén groot blok met hier en daar een uitgangetje en ik weet me nooit te herinneren welke uitgang ik ook weer moet hebben om gewoon in de stad uit te komen. De stevige tred die ik eronder gooide toen ik mijn weg had gevonden naar de Ekko was jammer genoeg niet genoeg om het begin van Tilly & The Wall mee te kunnen maken - terwijl ik in de rij stond te wachten op allerlei mensen wiens gastenlijst-plekje in de computer moest worden opgezocht zag ik af en toe de deur naar de zaal openklappen om Tilly al met hun optreden begonnen te zien. Na een kaartje gekocht te hebben de garderobe dus maar even overgeslagen en meteen de zaal ingelopen, want het optreden klonk al leuk en werd naarmate het langer duurde eigenlijk leuker en leuker.

Eerder zei ik al dat ze niet snoeziger komen dan CocoRosie maar Tilly & The Wall gaat er stiekem toch met die prijs vandoor. Neem nou alleen de tapdanseres. Niet als een drummer achterop het podium weggestopt, nee hoor: bam vooraan. Met voortdurend een ontwapenende glimlach. Net als de andere twee dames. De voorste rijen gingen wild los wat de band vervolgens met groot plezier gadesloeg waarna het nóg weer leuker begon te worden. Mensen klapten mee, de band werd keihard toegezongen, ze deden formatiedansjes of tapten gewoon net zo hard mee met de tapdanseres - het is niet het beste optreden wat ik ooit gezien heb maar toch zeker één van de gezelligste. Veel nummers van Bottles Of Barrels maar gelukkig ook genoeg ruimte voor mijn favoriete album Wild Like Children. Erg fijn dat ik ze na jaren wachten nu eindelijk gezien heb.

Architecture In Helsinki verbaasde me op Music In My Head al op een positieve manier: het lijkt wel alsof je alleen in de band wordt toegelaten als je minstens vier verschillende instrumenten kunt bespelen. Lijk je bij opener Neverevereverdid nog een tamelijk normaal samengestelde band te zien, nee hoor. Bij het volgende nummer is de zanger 'm gepeerd, wordt zijn rol overgenomen door de drummer en diens rol door de trombonespeelster en als je even goed kijkt blijkt dat bijna niemand hetzelfde instrument bespeelt als bij het nummer daarvoor. Had er een Hans Klok'esque rookwolk bij gedaan en de act was compleet geweest. Maar naast dit is het ook gewoon een erg fijne band, draai ik hun geweldig leuke laatste album In Case We Die nog met zeer grote regelmaat, en was dit optreden (net als op MIMH enkele maanden eerder) weer geweldig. En de afsluiter al helemaal. Architecture in Helsinki bestaat uit acht personen, Tilly & The Wall uit vijf, maar bij discoknaller Do The Whirlwind kregen ze het toch voor elkaar op met z'n allen op het podium te verschijnen en nog druk rond te dansen ook.

En dat leverde Utrecht nog een opsteker op. Want ze mochten dan onlangs in New York en Londen hebben optreden Cameron van AiH vond de Utrechtenaren verreweg de beste dansers. Die kun je in je zak steken, en het bewijst maar weer eens dat ik toch maar eens wat vaker naar de Ekko moet komen.